Ve Zaferlerimiz Kaybedişlerimizden

1. 
   

   
   

   
   

   Evet biraz hüzünlü olabilir hikayelerimiz. Ama bu sorun değil bence. Çünkü insan olmanın bir tarafı böyle hafif ağlamaklı.

   Evet biraz hüzünlü(?) bir grup olabilir ‘Bağzıları’. Ama bu sorun değil bence. Çünkü insanın içindeki kaybolmuşluğun çoğulluğunu anlatıyorlar. Kaybeden bir tek sen değilsin.

   ‘’Bak soldum şimdi

   Boştayım eski bir vazo gibi

   Koy ne kadar varsa buraya
   

   Sürülmüş çiçekleri’’

   Sanki yaşamak tozlanmış, rüzgarlarla hırpalanmış ama hala güzel hala renkli bir çiçek olmak değil mi? Kaybedişler, kırıklar; kalbinden tut hayallerine, bacağından tut heveslerine kadar… Sanki bunlar herkese değil mi? Ve zaferlerimiz kaybedişlerimizden aslında?

   
   
   Belki sizin belki benim hikayemin fısıltılarını, kırıklarını yakalayıp ortaya harika şarkılar çıkarmış Bağzıları! Kulaklığımı takıyorum ve kesişiyor bilmeden hislerimiz, ortak yağmurlarımız ortak güneşlerimizle selamlaşıyor, gökkuşakları doğuyor. Ve benim en güzel gökkuşağım bu şarkıları senle dinlerken oluşuyor. Lafı tutup yine sana getirdim. Bunun tek sebebi güzel şarkılardan bahsediyor olmam, tek sebebi! Ben zaten olmadık yerde olmadık şeylerden bahsederim. Olmadık yerde kızarım sana. ‘’Yüzen tüm martılara kızarım, kanatsız bedenimle çatıya çıkarım.’’
   

   Şimdiyse kulaklıklar hala kulağımda, ‘’Seni bir çiçek yerine koparmak istiyorum.’’ diye düşünüyorum. Kalbimden bir çiçek yerine, bende bıraktığın kırıkların hatırına, seni koparayım. Olmadık iş! Sen demiyor muydun bana ‘’Zaten kırılmış bir kızsın’’ diye. Bir de sen kırmakta sorun görmedin sanırım. Bak sana yine kızıyorum.

   
   
   Asfalt yola yakın, ıssız bahçedeki yalnız bir çiçek olsam da, zaten kırılmış bir kız ‘’kendini kurtaramayan süper kahraman’’ olsam da,
   

   Seni koparmayacağım sevgilim.

   Sadece açıp bu şarkıları dinleyeceğim. Sonra markete giderim. Süt alırım, süt tozu değil. Ki ben gidip hep zararlı şeyleri severim, ama görüyorsun ya bu sefer değil. Kahve içerim işte sonra.
   

   En sonunda hatırlarım ‘’ Uzaktan gözükmez içimin karanlığı, gülen yüzüme aldanır ideal adam sanırsın. Seni mutlu edebilecek o kişi ben değilim.’’ dediğini.

   En sonunda, evet kırıldım. Taze süt, kahve ve ben. Ama Dördüncü olarak pişmanlık yok yanımda. Çünkü beni düşündüğünden de çok mutlu ettin.

   ‘’Sen benden çaldın biraz

   Ben de senden kopardım’’

   Seni koparmayacaktım aslında sevgilim. Ama hem çok sevip hem çok kırılmayı tattım.

   
   
   ‘’İşte burda sınırlarımı aşıyorum
   

   Bazen göz pınarlarında dolaşıyorum’’